صنعت کاشی و سرامیک، ظرفیتی مناسب برای عرضه کالای با کیفیت ایرانی در جهان

به گزارش می متالز، کاشی و سرامیک از نمونه مصالحی به شمار می‌رود که تولید آن در ایران از قدمت نسبتا طولانی برخوردار است.

با نیم نگاهی به ابنیه تاریخی و مذهبیِ این مرز و بوم، با نمونه‌های متعددی از هنر اصیل ایرانی و اسلامی مواجه می‌شویم که بینندگان و مخاطبان خود را مُتِحَیِر می‌کند.

این هنر چشم نواز ایرانی در سالیان و دهه‌های گذشته با اِعمال برخی اقدامات و اتخاذ برخی تدابیر همچنان کیفیت مطلوب و کم نظیر خود را حفظ کرده است.

بنابراین با همه این اوصاف، رکودِ حاکم بر بخش مسکن در سال‌های گذشته، این عرصه فعالیتی را با مشکلات بسیاری مواجه کرده و به تبع با توجه به مصرف چنین تولیداتی در بخش مساکن، کاهش و تنزل ضریب ساخت و ساز تقاضا برای خرید این محصول را نیز به شدت تحت الشعاع قرار داده است.

مصطفی خرمگاه، یکی از توزیع کنندگان مصالح ساختمانی در غرب استان تهران با اشاره به توانمندی ویژه ایران در بخش تولید کاشی و سرامیک، اظهار کرد: عرصه مذکور از حوزه‌هایی به شمار می‌رود که هم از حیث کّمی و هم از حیث کیفی در دهه‌های گذشته روند صعودی خود را حفظ کرده، اما مواجه شدن آن با رکود در بخش مسکن و ساخت و ساز در سالیان اخیر باعث شده تا ضریبِ تولیدِ کارخانه‌های کاشی و سرامیک سازی با اُفت مواجه شود.

وی افزود: خوشبختانه در این بخش، کیفیت تولیدات همچنان حفظ شده و برخلاف برخی عرصه‌های دیگر که رکود بر روی محصولات نیز تأثیرات ناخوشایندی گذاشته، کاشی و سرامیک سازی ایران، همچنان از جایگاه ویژه‌ای در جهان برخوردار است و محصولات ایرانی هم‌پا با تولیدات کشورهای توسعه یافته و پیشرفته اروپایی پیشرفت داشته است.

این توزیع کننده مصالح ساختمانی در غرب استان تهران، گفت: یکی از نارسایی‌هایی که در این بخش شاهد آن هستیم به عرصه برنامه‌ریزی و بازاریابی باز می‌گردد و در صورت هوشمندی و هدفمندی هر چه بیشتر، قطعا رکود جاری و ساری در بخش مسکن، تولیدکنندگان را از حیث عرضه و فروش محصولات خود، با دشواری و مشکلات عدیده مواجه نمی‌کرد، زیرا بازار کشورهای خارجی به سهولت جبران کننده رکود داخلی بود.

خرمگاه، بیان کرد: ضعف در بازاریابی باعث ظهور و بروز برخی نارسایی‌ها شده و در شرایطی که تولیدات ایرانی با کیفیت محصولات کشورهای صاحب نام در این صنعت همچون ایتالیا و اسپانیا برابری می‌کند، نتوانسته‌ایم در حوزه فروش محصولات ایرانی‌، در بازارهای خارجی و بین المللی به توفیقات و موفقیت‌هایی در تراز توانمندی‌ها و ظرفیت‌های عظیم کاشی و سرامیک سازی در ایران نائل شویم.

کاهش تولیدات کاشی و سرامیک ایران از 500 میلیون متر مربع به 340 میلیون متر مربع

چندی پیش ، محمد روشنفکر، رئیس انجمن تولیدکنندگان کاشی و سرامیک ایران در گفتگو با رسانه‌ها در ارتباط با میزان تولید کاشی و سرامیک در ایران و سیر نزولی آن در سالیان اخیر، گفت: بین دهه‌های 80 و90 ، میزان تولیدات کارخانه های داخلی به 500 میلیون متر مربع رسید، اما تنها از سال 1391 تا سال 1395 ( ظرف مدت چهار سال ) میزان تولیدات با کاهش 160 میلیون متر مربعی همراه شد و به بیان دیگر ضریب تولید کاشی و سرامیک در ایران به 340 میلیون متر مربع رسید.

وی در ادامه می‌افزاید: صنعت کاشی و سرامیک می‌تواند به عنوان یکی از مولفه‌های اثرگذار در افزایش و توسعه صادرات غیر نفتیِ کشور ایفای نقش کند و با توجه به برخورداری از شاخصه‌هایی همچون نیروی انسانیِ کافی و کار بَلَد، ذخایر و منابع طبیعی مناسب و تکنولوژی روز، این حوزه فعالیتی از مزیت‌های مطلوب و قابل توجهی برخوردار است.

روشنفکر با بیان رشد 200 درصدی کارخانجات کاشی و سرامیک طی 10 سال اخیر، می‌گوید : در حال حاضر، حدود 90 واحد تولید کاشی و سرامیک و حدود 15 کارخانه تولید مواد اولیه و لعاب در کشور فعالیت می‌کنند که عمده آنها در استان‌های مرکزی کشور و یزد مشغول به فعالیت هستند.

آنچنان که وی مطرح می‌کند، دلیل این تمرکز در مناطق اشاره شده به دسترسی آسان‌تر به مواد اولیه و مورد نیاز کاشی و سرامیک معطوف می‌شود.

دِپوی تولیدات کاشی و سرامیک تا چه زمانی استمرار دارد؟

آنچنان که مصطفی گودرزی، رئیس اتحادیه کاشی‌سازان و کاشی‌فروشان در گفتگو با رسانه‌ها عنوان داشته، در حال حاضر مراکز و کارخانجات تولید کاشی و سرامیک پایین‌تر از 60 تا 70 درصد ظرفیت خود مشغول به فعالیت هستند.

با توجه به برخورداری کارخانجات تولید کاشی و سرامیک از تکنولوژی روز و کیفیت بسیار مرغوبِ تولیدات ایرانی، کاهش ظرفیت تولیدی زیبنده این صنعت پویا در کشور نیست.

از سوی دیگر وی می‌گوید: عمده تولیدات مرتبط با این محصول به کشور عراق صادر می‌شود و بخش قابل توجهی از کاشی و سرامیک تولید شده در انبارها دپو می‌شود، به واقع با تأملی بر اظهارات رئیس اتحادیه کاشی سازان و کاشی فروشان به این واقعیت تلخ پی می‌بریم که محصول و تولیدات کافی برای عرضه و فروش وجود دارد، اما ناتوانی در بازاریابی باعث انباشت و دپویِ تولیدات اشاره شده در انبارها شده است.

امید آن می‌رود با اتخاذ تدابیر ویژه، راهکارهای مقتضی برای برون رفت از این وضعیت اندیشیده و اجرایی شود، زیرا کاهش ظرفیت تولید و استمرار این وضعیت، ضربات جبران ناپذیری به اقتصاد این عرصه فعالیتی تحمیل می‌کند و با استمرار چنین وضعیتی، اشتغالزایی این بخش نیز تحت تأثیر قرار می‌گیرد و در شرایطی که این محصول می‌تواند نِمود و تَجَلیِ قابل توجهی در کالای ایرانی و عرضه آن به بازارهای جهانی محسوب شود، رفع این فرصت سوزی، ضرورتی است که حصول آن توفیقات مطلوبی را برای این محصول و کالای با کیفیت ایرانی در پِی خواهد داشت.