بولیوی با «لیتیوم» به جنگ چالش‌های اقتصادی و سیاسی می‌رود

به گزارش می متالز، به نقل از ماینینگ، بولیوی چشم‌انداز جذابی برای صنعت لیتیوم خود ترسیم کرده است و آن‌هم درآمد میلیون دلاری از راه استخراج و صدور لیتیوم تا سال ۲۰۲۰ میلادی (۱۳۹۹ خورشیدی) است که چنین هدفی برای دومین کشور فقیر امریکای لاتین بلندپروازانه به نظر می‌رسد.
به هر حال این کشور شروع به ارسال لیتیوم به چین از طریق کشتی کرده و نخستین قدمی است که در این مسیر برداشته تا به آرزوی خود در توسعه اقتصادی با تکیه بر ذخایر چشمگیر لیتیوم جامه عمل بپوشاند.

اقتصاد بولیوی

بولیوی پس از گویانا، فقیرترین کشور امریکایی جنوبی است و کارشناسان، قوانین امپریالیستی نیروهای خارجی را از زمان کشف قاره امریکا، عامل این وضعیت می‌دانند. بولیوی از نظر منابع طبیعی، غنی است و غیر از معادن مشهورش دارای دومین میدان گاز طبیعی در امریکای جنوبی پس از ونزوئلاست. میزان فقر در بولیوی ۵۳ درصد عنوان شده است. استخراج معادن و هیدروکربن‌ها ۱۰ درصد است و کارخانه‌ها کمتر از ۱۷ درصد تولید ناخالص ملی بولیوی را تشکیل می‌دهند.
نخستین عامل موثر در رکود اقتصادی بولیوی، کاهش چشمگیر نرخ نقره در سال ۱۹۸۰میلادی (۱۳۵۹ خورشیدی) بود که یکی از مهم‌ترین منابع درآمد بولیوی در صنایع معدنی به شمار می‌رفت. عامل دوم پس از جنگ سرد در اواخر دهه ۸۰ و اوایل دهه ۹۰میلادی اتفاق افتاد.
در این زمان کشورهای غربی که در گذشته به دلیل روی کار بودن یک رژیم با اقتصاد آزاد، به این کشور کمک مالی می‌کردند، کمک‌های خود را قطع کردند. عامل سوم، ریشه‌کن کردن محصولات کوکائین از سوی ایالات متحده بود که ۸۰ درصد تولید کوکائین جهان را تامین می‌کرد. کاهش تولید کوکائین باعث کاهش چشمگیر درآمد بولیوی به‌ویژه کشاورزان شد.

چرا بولیوی نمی‌تواند امیدوار باشد؟

بولیوی با هدف شروع استخراج لیتیوم، ۱۰ تن کربنات لیتیوم را به صورت آزمایشی استخراج و صادر کرد اما با نرخ ۷۰ هزار دلار که بیشتر به یک معامله نمادین شبیه است تا عبور از یک بحران مالی. حالا این کشور انتظار دارد این رقم تا سال ۲۰۲۰میلادی (۱۳۹۹ خورشیدی) به میلیون‌ها دلار برسد.
 لیتیوم بیشتر به عنوان نفت سفید شناخته می‌شود و در صنعت امروز، عنصری مهم در باتری‌های شارژی به شمار می‌آید، بنابراین بولیوی با بهره‌برداری از این کارکرد لیتیوم می‌تواند به آینده خود امیدوار باشد چون این کشور بیشترین ذخایر شناخته شده لیتیوم را دارد، اما پیش از فکر کردن به صادرات گسترده، مشکلات زیادی در این مسیر وجود دارد که باید برطرف شود.
جنیفر بیتز، تحلیلگر راهکارهای مدیریت ریسک در انگلیس اعتقاد دارد زیرساخت‌های ابتدایی، محیط پرچالش از نظر قانونی و تردید درباره امنیت سرمایه‌ها در این سرزمین محصور در خشکی، به احتمال زیاد موانعی را برای سرمایه‌گذاران ایجاد خواهد کرد.
وی ادامه می‌دهد: این کشور با مشکلاتی مانند فقر، ناآرامی اجتماعی و تولید مواد مخدر دست به گریبان است و علاوه بر این چالش‌ها نوع لیتیومی که در بولیوی استخراج و تهیه می‌شود نیاز به منبع ثابت مواد شیمیایی برای فرآوری آب شور دارد، این در حالی است که حمل‌ونقل مواد شیمیایی با توجه به امکانات محدود منطقه با مانع روبه‌رو است و جلگه‌های نمک این کشور، نرخ تبخیر پایین‌تری نسبت به ۳ تولیدکننده دیگر لیتیوم در جهان یعنی شیلی، استرالیا و آرژانتین دارند.
بیتز در نهایت نتیجه می‌گیرد: شاید مسئله اساسی بولیوی این است که با وجود چالش‌های سیاسی و اقتصادی، سرمایه‌گذاران خارجی را متقاعد کند که این کشور محل امنی برای سرمایه‌گذاری است.
 به هر حال مقامات بولیویایی همچنان امیدوارند و می‌گویند در امسال میلادی قصد دارند ۷۹۰میلیون دلار در این پروژه سرمایه‌گذاری کنند تا صنعت لیتیوم این کشور را توسعه دهند.
آنها همچنین گفته‌اند که بین سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۴ میلادی (۱۳۸۷ تا ۱۳۹۳ خورشیدی)، ۱۱۵ میلیون دلار دراین زمینه سرمایه‌گذاری کرده‌اند. درباره صادرات نیز بولیوی قصد دارد تا سال ۲۰۲۱میلادی (۱۴۰۰ خورشیدی)، ۱۰ هزار تن لیتیوم کربنات و ۱۶۸ هزار تن کلرید پتاسیم را با کشتی صادر کند. گفتنی است که ۷۵ درصد از ذخیره لیتیوم کربنات در بولیوی، شیلی و آرژانتین قرار دارد و این کشورها مثلث لیتیوم نام گرفته‌اند. بولیوی، بزرگترین کویر نمک دنیا به نام «سالادو اویونی» را در اختیار دارد که بزرگترین ذخایر لیتیوم جهان در آن نهفته است.